A jednak!

Witajcie, 

mam ostatnio szczęście do lalek których nie szukam, a które kiedyś były były na mojej liście tych upragnionych. Nie mówię tutaj o tych super drogich, na zamówienie, itd. Mam na myśli lalki, które były już wyprzedane w momencie kiedy zaczęłam moją zabawę w zbieractwo. :-) Jedną z nich była Liv. 

Liv zobaczyłam na jednym z pierwszych spotkań lalkowych, w którym brałam udział i szalenie mi się spodobała. Postanowiłam zdobyć taką na własność. Jak się domyślacie bezskutecznie.

Teraz, kiedy całkowicie zarzuciłam ten pomysł, Liv trafiła mi się zupełnie niespodziewanie. Znajomy zaproponował mi zakup tej laleczki. Nie odmówiłam. :-) Nie chodziło już o to, że tak chciałam ją mieć, ale o spełnienie pewnego lalkowego pragnienia.

Liv pozwoliła mi wrócić do czasów kiedy dopiero zaczynałam lalkowanie. To były urocze czasy, pełne zachwytów, szalonych zakupów i nieustającego poszukiwanie własnego (kolekcjonerskiego) ja.

Sophie trafiła do mnie w ubranku, ale postanowiłam ją przebrać. U mnie nosi ciuszki Barbie i mokasyny Sindy.

Sophie zupełnie nie pasuje do reszty mojego zbioru, ale zupełnie mi to nie przeszkadza.

Cieszę się, że jest. :-)

Pozdrawiam i życzę dużo słońca tej wiosny! :-)